Stageplekken

Om maar direct met de deur in huis te vallen, Ik bied GEEN stageplekken aan. Ik ben GEEN erend leerbedrijf, en wil dit ook niet voor iemand aanvragen.
Wil je weten waarom? Dan kun je uiteraard verder lezen, maar ik ga er vanuit dat je vraag hiermee wel beantwoord is.

Misschien vind je dat ik er geen oordeel over mag hebben omdat ik zelf nooit een opleiding tot vakfotograaf, beeldvormer, of beeldbewerker heb gevolgd, dat mag je natuurlijk vinden, dat is je goed recht.
Net als dat ik een mening mag hebben, en dat is onder andere deze:
Laat ik beginnen met het stukje dat betrekking heeft op mij persoonlijk.
Als ik een fotograaf nodig heb, ongeacht voor welk project of voor welke doeleinden dan ook, waar kijk ik dan naar?

Is dat of deze fotograaf een mooi logo op een website heeft staan van een opleidingsinstituut, waar deze met cum laude geslaagd is voor de hoogst haalbare masters opleiding? Het antwoord is, Nee.
Kijk ik dan of deze fotograaf een heel scala aan “awards” heeft ontvangen of gewonnen? Het antwoord is eveneens, Nee.

Ik kijk naar: De persoon achter de camera, wie is dit? Hoe voel ik me bij een eerste indruk? Is het de moeite waard om een kennismaking aan te vragen of direct een boeking te plaatsen? En, niet te vergeten, Hoe vind ik het werk van deze fotograaf? Dat is voor mij toch wel een beetje een tweede plaats, maar wel erg belangrijk.
Past het werk van deze fotograaf bij mijn persoonlijke wensen? Spreken de gemaakte beelden me echt aan? Werkt deze fotograaf binnen het thema of gebied waar in ik werk wil afnemen? Allerlei vragen die je kan bedenken, en allerlei dingen waar een klant in real life als eerste naar gaat kijken, en waar totaal niet of bijna nooit naar.
Laat ik het zo stellen, Ik ben nog nooit geboekt vanwege een award, een publicatie (in ieder geval niet in de eerste lijn), of een opleiding. Ik heb ook niet eerder een fotograaf gesproken die me vertelde, deze klant boekte me omdat ik op de hogeschool van Lutjebroek (bij wijze van spreken mijn Master degree heb behaald.

Dus wat voegt een opleiding op dat gebied toe? Naar mijn idee, helemaal niets.
Er zit, of zal wel degelijk meerwaarde aan zitten. Je leert natuurlijk allerlei technieken, belichting, technische skills, communicatieve vaardigheden, zakelijke wetenschappen etc. etc.
Mijn vraag is dan vaak; weegt dit voordeel op tegen de nadelen die je ziet? Als je die niet ziet, go for it! Ik zie ze wel degelijk en heb in de praktijk met regelmaat ondervonden hoe die in mijn ogen nadelen, belemmerend werken in iemands carrière.

Fotografie is (zeker in de huidige tijd) een creatieve beroepsvorm. Dus wat brengt het je om binnen kaders te gaan werken of leren?
Basisbegrippen en regels leren. Helemaal goed natuurlijk, je begint bij het begin en dus de basis.
Toch is die basis, en dat is in mijn ogen écht alléén maar, hoe werkt dat apparaat wat ik in mijn handen heb? Wat doen al die knopjes, en hoe kan ik ze gebruiken?
Daarna een stukje licht. Hoe vind of creëer ik dit? Hoe pas ik het toe? En waar liggen de voor en nadelen per lichtomstandigheid.
Dát is wat je écht nodig hebt.

En dan is mijn vraag, ook al zal deze her en der wel een gevoelige snaar raken. Ga/Wil je 3 á 4 jaar besteden aan het leren van een basis, en de rest van de tijd (2 of 3 jaar en 50 weken) besteden aan werken binnen een voor een groot deel afgekaderd systeem? Links om of rechts om, zal de uitkomst zijn, je moet dit maken, binnen deze regels, en met deze benodigdheden.
Stel, ik wil uitsluitend portretten maken na mijn opleiding, hoe veel zin heeft het dan om weken zo niet maanden lang energie en tijd te steken in het leren belichten en vastleggen van een paar schoenen voor een webshop catalogus? Natuurlijk pik je er wel een handigheidje of weetje uit, maar zinvol? Niet als je weet wat je wil, en dat daar geen enkel onderdeel van vormt. En zo kan ik nog wel even door gaan.
De belangrijkste reden die ik als nadeel zie, is dat werken binnen kaders, wetten en regels, je creativiteit word daardoor beperkt en het is lastiger om iets af te leren dan iets aan te leren.

Zoals ik al zei, creatief beroep.
Ook nog eens een vrij beroep. Je mag je dus altijd fotograaf noemen, ook zonder opleiding. Je mag je niet zomaar arts noemen, logisch natuurlijk, maar fotograaf wel. En dit is natuurlijk niet voor niets zo.
Er valt namelijk geen enkele vaste maatstaaf te bedenken waaraan een fotograaf moet voldoen behalve foto’s maken. Met je telefoon camera mag je je net zo goed fotograaf noemen, je legt namelijk beelden vast, niet meer niet minder.
Ik kan het ook niet genuanceerder zeggen, maar dat diploma betekent in de praktijk zo veel niet.
Uiteindelijk zul je toch je eigen stijl, en visie moeten vinden en ontwikkelen vanuit die basis.
Je eigen kenmerkende beelden waarvoor klanten jou willen gaan boeken.
Je eigen lichtmethodes, of je eigen variatie op of kopie van een bestaande methode. Ja die leer je vast tijdens de vakopleiding, maar nogmaals, moet je die dan daar leren om een échte fotograaf te zijn?
Niet echt als je het mij vraagt.
Je eigen stijl en visie ontwikkel, en vind je pas als je volledig vrij gelaten wordt. Dus niemand die je vertelt wat je wel en niet moet of mag. Niemand die je vertelt wat goed of fout is. En al helemaal niet iemand  die een gradatie of cijfer hangt aan iets wat JIJ hebt gemaakt op basis van jouw ogen, jouw idee, jouw visie, en jouw hoofd en wat daar in om gaat.
Daar ís namelijk geen cijfer aan vast te hangen.
Niemand kan beoordelen of je creatie geslaagd is, behalve jij zelf. Het is namelijk precies wat jij zo bedoeld hebt, of misschien helemaal niet en dan kun je zelf gaan beoordelen wat er wel of niet anders moet, en kun je gaan zoeken naar materialen of technieken om dit alsnog te bereiken.
Ik heb geen vakjury nodig om te vertellen of mijn werk goed is en of ik daarmee een award win, want die vakjury zit niet in mijn hoofd en snapt wellicht mijn kunst helemaal niet.
Tja, tenzij je natuurlijk allemaal dezelfde foto moet maken op dezelfde plek onder dezelfde omstandigheden. Dan kun je enigszins redetwisten over wat mooier of beter is, maar zelfs dan blijft het een persoonlijke mening van één of een groepje personen.
Als daar iemand anders had gezeten had de gehele uitslag waarschijnlijk totaal anders geweest. Tenzij er natuurlijk een voorgekauwd schema is vastgelegd , waar de jury precies naar moet kijken. Dan kun je het net zo goed door een computer laten beoordelen, stuk eerlijker waarschijnlijk.
Fotografie en elke andere creatieve vorm staat en valt met een persoonlijke mening. En die zelfde persoonlijke mening hebben je (potentieel) klanten ook. Die hebben geen keurmerkjes, stempeltjes, certificaten of awards nodig.
Om tot een bepaalde stijl te komen is het vooral zaak om geheel je eigen gang te gaan, of te gaan kijken naar wat jij zelf écht mooi vind en waar je met jouw werk naar toe zou willen.

En dan is het volgen van masterclasses of workshops waarbij je creatieve technieken en inzichten leert van mensen die dit in de praktijk kunnen brengen naar mijn idee een veel simpelere, snellere, goedkopere, en meer interessante keuze.
Hiermee is wel meteen de inleiding gemaakt voor een blog over het vinden van een eigen stijl.
Je leest hem HIER.