Een hele tijd geleden zei een collega fotografe eens tegen me, als iemand kritiek op mijn werk heeft, verbeterpunten, of een negatieve mening, heb ik liever dat ze niets zeggen.
En die snap ik! Sowieso, iemands werk afkraken is gewoon niet echt oké.
Het is iemands kunstvorm of creatieve expressie, en dat vind je mooi of niet mooi, en beide is prima!
Maar, ik vind wel dat mensen de vrijheid moeten hebben om tegen je te kunnen zeggen dat ze iets wat jij doet als persoon als minder prettig ervaren.
Dat kan van alles zijn.  dingen die je zegt, niet zegt, je houding, je lichaamstaal, de snelheid waarop je werkt, verzin maar iets......

Kijk, deze blog is niet bedoeld om klanten aan te spreken. Die zoek ik namelijk niet!
Nieuwe samenwerkingen ook niet.
Dus nee, geen marketing campagne. Dit zou met de hoeveelheid mensen die het lezen ook de meest zinloze marketing ever zijn. Just saying....

Eigenlijk had de titel moeten zijn, feedback voor fotografen, (misschien pas ik hem later nog wel aan en zet ik dit er tussen haakjes even achter)
Ik hoor best vaak verhalen van beide kanten (eigenlijk altijd wel zonder dat er namen genoemd worden, die hoeft ik namelijk ook niet echt te weten tenzij dit noodzakelijk is). 

"Ik was laatst bij een fotograaf, en die was wel heel gejaagd in zijn shoot tempo. Alles moest snel snel. Dat was zo onprettig"
Oké, maar heb je dat ook aangegeven?
"Nou, nee maar die kon toch ook wel zien dat ik gestressed raakte?"
Misschien niet.  En zolang iemand niet hoort wat ze 'Fout' doen, gaat het ook nooit veranderen.

Vervelend neven effect is wel een beetje dat de denkbeeldige Cancel Knop makkelijk en voor iedereen toegankelijk is. Die vaak heel terecht word gebruikt, maar zo nu en dan ook wel een beetje om eigenlijk niks.
Dingen waar je de ander op een nette manier op had kunnen wijzen, en het daarmee ook had opgelost voor nu en voor de toekomst.
Beter als het mug naar olifant verhaal van Jantje gooide een steentje in de rivier naar Jantje stak een auto in brand met 6 mensen er in en duwde deze met een tank van een brug af. Want heel eerlijk, daar is social media wel echt heel goed in. Feiten verwateren nogal snel, en hoe meer sensatie hoe meer reacties je verhaal krijgt.

Dingen vooraf of bij de kennismaking aangeven kan ook gewoon ontzettend helpen.
Zo had ik ooit een shoot met iemand die op de dag zelf aan gaf, "ik heb een bepaalde aandoening, en het kan zijn dat je dat gaat merken in dingen die ik zeg, ik heb dat aardig onder controle, maar niet altijd, dus soms klinkt iets niet leuk maar ik bedoel er niets mee, en dat zal ik waarschijnlijk snel daarna ook wel kunnen zeggen als ik het opmerk"
Ik vond dat niet alleen heel dapper, maar ook echt ontzettend fijn om te weten dat ik met sommige dingen rekening kon of moest houden.

Iemand met soms oncontroleerbare woede uitbarstingen, die niets met mij te maken hadden en niet persoonlijk waren, maar als ik dit niet wist had ik het misschien wel persoonlijk opgevat. 

En deze ga je zeker terug lezen in de reacties op mijn story. Mensen mogen zichzelf zijn, of zichzelf verder ontdekken dan het vierkante doosje waar ze zichzelf in geplaatst hebben.

Er is 1 foto uit die zojuist genoemde fotoshoot, die post ik niet, die ligt het mode echt te dicht bij het hart, die is gemaakt tijdens zo een spontane woede uitbarsting. Ho-Ly shit.... Die is intens maar mooi tegelijk. Just take my word for it, for once.....
Die foto bestaat omdat ik echt goed kon merken dat de focus van het model heel erg lag op het "Ik moet mezelf in bedwang houden"lag.
Mijn voorstel was toen, probeer dat eens helemaal los te laten ook al is dat moeilijk of voelt het onnatuurlijk.
Wat er gebeurt gebeurt er. Vuur je kanonnen maar op me af, en daarna gaan we gewoon weer verder, Ik weet dat dit niets persoonlijks is, en ik vloek zelf de hele dag als een verwilderde schipper, dus don't worry.
Ik heb een paar minuten écht de volle laag gehad, dingen die ik niet wil herhalen of iemand toe zou wensen. 
En toen maakten we weer wat portretten, ook al zou hetzelfde binnen 10 seconden weer gebeuren, dan was dat maar zo.
Foto's waren meteen 200x beter! 
Sterker nog, ik mocht zelfs wat plaatjes klikken als dat nog eens gebeurde, en 1 daar van is echt 1 van de meest krachtige foto's in mijn bestanden.

Tussendoor even een foto van mooie Eros de Mainecoon, zodat je geen foto van een persoon gaat zien en denkt dat deze persoon met bovenstaand verhaal te maken heeft.

Anyway, to the point!

Ik zal vast een paar screenshots van antwoorden plaatsen hier onder.

Een aantal van de antwoorden. En je ziet eigenlijk al wel veel dezelfde dingen terug keren. Even er een aantal uit pikken.....

Veilig, Creatief, Ontspannen, No Bullshit.
Heel eerlijk, dit zijn wel antwoorden die me blij maken, want dat is ook wel wat ik probeer neer te zetten.

Veilig, het is niet alleen belangrijk dat mensen veilig zijn, dat is eigenlijk gewoon de absolute standaard. Maar ze moeten zich ook oprecht zo voelen, dat is vaak wel het ontbrekende element (Wat ik vaak terug hoor).

Jij kan als fotograaf wel zeggen, "Je bent 100% veilig, veilig om jezelf te mogen zijn, fysiek veilig, en op elke andere manier veilig" en dat kun je ook oprecht menen, en dat kan ook 100% de waarheid zijn.
Maar..... is dat voldoende?
Plaats jezelf eens in de rol van de ander. En dan zou je eigenlijk mij in jouw rol moeten plaatsen.
Heel simpel feitje, ik weet dat ik best eng of intimiderend kan over komen.
En als je me verder niet kent, of niet door dat beeld heen kan kijken, dan word het erg lastig om de denken dat je niet ergens op een plek beland waar niemand je ooit nog gaat vinden.

Oké, dat was een beetje overdreven. Maar die voelde je in je botten hé?

Dát, een beetje de mildere variant daarvan is wat ieder weldenkend persoon voelt, of in het achterhoofd gaat hebben. Dan kun je wel doodleuk zeggen "no worries, je bent 100% safe!" 
Mijn idee, dat is een mooi begin, maar niet voldoende.

De bijna psychologie hier achter is, mensen zullen nooit 100% zichzelf laten zien (en dan bedoel ik niet een naakt lichaam hé.....) als ze hun verdedigings muurtje op werpen, door een mogelijk onveilig gevoel of wantrouwen.
Dat wil niet zeggen dat je dan geen mooie foto's kan maken. Maar hoe je het ook bekijkt, het blijven foto's van een act die iemand opvoert. En 99,9% van de wereldbevolking heeft een act. Waarschijnlijk jij zelf ook, ik ook, mensen om je heen ook.
Die act verdwijnt vaak wanneer je bij je beste vrienden op de bank neer ploft, om een beetje te chillen, een film te kijken, of gewoon om even lekker bij te kletsen.
Dan weet je dat je (je persoon/persoonlijkheid) gewaardeerd word, je jezelf mag zijn, en dat er niet wordt geoordeeld over wat je doet of zegt. Tenminste dat zou zo moeten zijn, anders zit je toch echt bij de verkeerde op de bank, of ben je zelf te veel bezig met een portret neerzetten van hoe jij wil dat mensen je zien in plaats van wie je echt bent.

Genoeg half psychologisch gezwam.
Cosplayers gaan deze volgende zin wel begrijpen denk ik.
Als je cosplayer bent, ben je denk ik geneigd om je foto's te laten maken door een fotograaf die écht begrijpt waarom je een kostuum draagt, of in ieder geval iemand die daar een passie voor heeft.
Dan ga je niet heel snel naar een random gek met een camera die denkt "tja, rare vogel die een verkleedpakje aan doet, maar het geeft een leuk plaatje dus het zal wel...." Toch?
Als jij als cosplayer voelt dat de fotograaf je eigenlijk maar een beetje een gekkie vind, ga je waarschijnlijk nooit je beste character neerzetten voor de camera. Zo simpel werkt dit als je het mij vraagt.

Nu ga je je misschien wel af vragen hoe je om dat eerder genoemde verdedigings muurtje heen kan werken, daar is niet echt een trucje voor. Dat zou er ook niet mogen zijn.
Mensen zijn van nature goed in dingen aanvoelen. 
Vaak weet je wel wanneer iemand iets zegt om je een plezier te doen, of wanneer iemand iets zegt en het ook oprecht meent.

Mijn geval, want daar gaat dit verhaal een beetje over natuurlijk.
Ik weet heel goed hoe ik op mensen over kan komen als mensen heel oppervlakkig kijken. En dat is prima! Ik hoeft ook niet de hele Nederlanse bevolking over de vloer te hebben om gezellig te doen. 
Ik vind het wel best als 99% of meer lekker weg blijft of desnoods met een boogje om me heen gaat lopen.

Mijn fotografie is niet voor iedereen, in de letterlijke vorm, kan dat ook helemaal niet, zo veel tijd heb ik niet om elke dag 16 uur of meer hier in te steken.
In de niet letterlijke vorm, wil ik dat ook helemaal niet. Dat is een beetje alsof je in Amsterdam woont, en het je levensdoel is om iedere inwoner daarvan te leren kennen, en er tijd mee door te brengen. Dat is gewoon niet realistisch.

Maar wat dan wel? Mijn fotografie is in de loop der tijd veranderd, naar een kleinschaliger iets. Ik dacht ook ooit, ik kan en ga iedereen die dat graag wil voorzien van foto's en een leuke beleving.
Het kan ook echt wel hoor, van iedere willekeurige persoon mooie foto's maken, daar geloof ik wel in.
Maar wat ik vaak tussen de regeltjes door lees bij commerciële fotografen, Iedereen is welkom (Ieders geld is welkom). Want ja, je bent een bedrijf, je moet je brood verdienen, dat heb ik ook gedaan, en uiteindelijk, tenzij je het wel heel goed voor elkaar hebt moet het niet uit maken wie je klant is, zolang deze je producten maar afneemt, en zul je ook echt wel je uiterste best voor deze mensen doen. Maar links om of rechts om is het een beetje als klanten in de supermarkt die een zak broodjes kopen. Wie welke zak broodjes pakt maakt dan niet zo veel uit, want het zijn maar broodjes.

Foto's zijn natuurlijk nooit zomaar foto's, daar zit een persoonlijk deel van de fotograaf in. Maar behalve bij de fotografen die een specifieke niche hebben en hun werk en prijskaartje een heel groot deel van mogelijke klanten uit sluit, zal het grootste deel van de mogelijke klanten vooral kijken naar de prijs, en minder snel naar wie de foto's maakt.
Dat is gewoon de simpele realiteit (Bij dus het overgrote deel van de overspoelde markt)

Ik was al snel klaar met dat gesteggel over prijzen. Ik deed er eigenlijk ook niet aan mee. Dit is mijn prijs, take it or leave it.
Dus de mensen die me dan boekten waren in ieder geval oprecht geïnteresseerd in mij en mijn werk.
En het verhaal over hoe ik dan vaak alsnog alleen maar iemand anders concept of idee vast stond te leggen maar er wel leuk voor betaald kreeg, heb ik al eens eerder verteld. Dus ik zal dat niet langdradig herhalen.
Het was niet voor mij.

Anyway, dat gevoel van veiligheid, om jezelf te kunnen zijn, en niet het idee te hebben dat je niet meer heelhuids thuis komt.
Dit zat ook een beetje in de instagram antwoorden, de mensen waar ik mee heb gewerkt weten, en dat hebben ze ook gemerkt, dat ik hoewel ik er dan best intimiderend uit kan zien en over kan komen, ik eigenlijk een beetje die bruut ben die dan net zo goed een theekransje met knuffeldieren gaat zitten houden, als zijn kind daar om vraagt, en desnoods nog een tiara op zet omdat het een prinsessen theekransje is.

Toen je zelf kind was waren dat soort dingen "echt" voor je gevoel.
Je was echt de prinses, of de koning of net eender wat.
En in de huidige tijd, tijdens dit soort thema shoots, vind ik het zelf ook gewoon leuk om gewoon even alle volwassenen zaken overboord te gooien, en lol te maken. Want dat mag gewoon hé!

Lekker met verf of nep bloed kliederen, Sorry.... maar ik wil dat óók over de vloer (backdrop) heen smeren! Want zeg nou eerlijk.... je gaat echt niet naar je moeders (ander familie lid mag natuurlijk ook, ik begrijp dat niet iedereen nog ouders heeft, ik ben daar zelf 1 van) huis om even als een kleuter met een pot verf de hele vloer vol te kliederen....
Ik denk niet dat dat gewaardeerd word.

Het mooie effect hier aan is dat er een heel ander stuk van iemands persoonlijkheid naar buiten komt.
Dat is niet een goeie act. Dat is gewoon iemands innerlijke kind.
Én, het mijne. Met de mensen waar ook IK mezelf kan en mag zijn.

Dit is natuurlijk maar één voorbeeld maar dat kun je omzetten naar elk mogelijk shoot idee of scenario.
Ik zet het vaak ook gewoon om naar de persoon zelf, zonder kostuum of gespeeld character.
Wánt.... Als ik met je shoot, ligt mijn interesse niet alleen bij een heel gek of heel cool idee, maar ook bij de persoon achter dit idee.

Het "makes you feel at home" of "Gewoon een beetje chillen en shooten tussendoor" antwoord op instagram.
Je bént ook letterlijk bij me thuis. Dat is natuurlijk al een ding op zich zelf.
Ja, die grote studio was echt wel super handig, maar het bracht ook wel een stukje meer klinische sfeer met zich mee. 
Dit is meer het idee van een beetje bijkletsen en tussendoor rommelen we wat met foto's maken in plaats van een potje kaarten, of d&d net wat je ding is....
Mensen die ook weten waar mijn (veel te volle) kleedkamer is, en dan ook gewoon zeggen, "Yo, ik loop ff naar boven en trek even dit of dat aan, of ik haal even die en die prop want dat is wel leuk denk ik"
En dat kan gewoon, maar even realistisch gezien, wil je ook niet dat ieder random iemand die je totaal niet kent zo maar even naar boven loopt in je huis....
En ik ga, en wil daar ook echt niet als een politie agentje bij gaan staan. Sowieso niet omdat iemand zich waarschijnlijk gaat omkleden, maar dit kan gewoon want deze mensen vertrouw ik ook echt wel dat er niet ineens een tas vol spullen mist.
In een studio met kleedruimte is dat toch net wat anders als in je eigen huis. Daar is de kleedruimte in dus een studio, niet naast je eigen slaapkamer of naast de slaapkamer van je kind. Best wel een verschilletje.

Ik ga er geen heel sentimenteel lulverhaal van maken over een band op bouwen met mensen waar je mee shoot, maar het is wel een soort van waarheid.
Professioneel gedrag maar wel met een menselijk randje in plaats van een meer kille zakelijke benadering op alles. Ik denk dat dat een prima omschrijving is.

Creatief doen. Gewoon dingen mogen proberen zonder oordeel of gevolgen. En ja.... ook die kun je heel fout lezen. Als je dat doet, dan ben je toch echt de verkeerde blog aan het lezen.

Gevolgen? Tja, ik heb namelijk wel een camera in mijn handen, met dus mogelijk oerlelijke of onflatteuze foto's van iemand. Zeker als je experimenteel maar wat dingen probeert. Dat kan ook gewoon minder mooi uitpakken.
En moet ik echt nog een keer verwijzen naar fotografen die hun camera leeg halen op de pc en zonder aarzeling alle beelden regelrecht in een map op facebook dumpen?
Nou, de mensen die met me shooten weten echt heel goed dat dat nooit gaat gebeuren. Sterker nog, die hebben zelf elke foto op die camera kunnen bekijken, en zelfs beelden mogen wissen die er echt niet mooi uit zagen.
Want ja, kan best gebeuren dat ik net een foto maak terwijl je met je ogen knipper.
Maar zo kun je ook gewoon zien dat er niet bewust een beetje vreemde beelden zijn geschoten.
Dat is dus ook een stukje vertrouwen. De mogelijkheid om op elk willekeurig moment even te stoppen met shooten om op de camera te kijken.
Vaak doe ik dat zelf al wel, omdat iemand die model staat zelf ook wel kan zien aan foto's wat wel en niet mooi werkt op beeld, en om bij het volgende rondje dus minder van dit en meet van dat te kunnen verwerken in het poseren.
Dat zijn vooral handigheidjes, maar het draagt wel bij aan iemands gemoedsrust. En die laatste is naar mijn mening het aller belangrijkste.

Feeling Beautiful.

Ook dat antwoord zat er bij. Gelukkig, want ergens hoopte ik ook wel een beetje op dit antwoord.
En dat is wel echt een doel. Ik zei het al eerder, ik HOU echt van die maffe thema shoots. Maar ik vind het vaak nóg leuker om een beeld van iemand te maken, als zichzelf, zonder allerlei toeters en bellen, en dan als resultaat mogen horen, "wow, ben ik dat?" of "Ik zie er echt mooi uit!" dat soort dingen.

Een ander voorbeeld, "Oh ik ben net echt een prinses!"
En ja zo zag de bewuste foto er ook uit.
Mooie jurk, Kroontje, de hele pose en sfeer van de foto klopte bij dat beeld.

En dan heb je mijn hersenpan.... En dit heb ik écht vaak. Met name wel bij cosplayers, dat is wel echt een makkelijk voorbeeld omdat het contrast zo groot is.
Laatst zag ik nog iemand in cosplay, en wat zag ze er cool uit!! Echt een geweldig kostuum, mooie pruik, en een hele realistische character act.
Ik was geen fotograaf daar, maar gewoon even voor de gezelligheid aanwezig.
Wat ik end of shoot ook mee mocht maken, want zo gaat dat. Dan gaan de toch wel vervelende pruiken vaak af, corsetten gaan af, dat soort dingen.

Pruik ging af en mijn hoofd zei, oke die cosplay was echt sick, maar...... ik zou veel liever nú een portret maken. Ab-so-lutely beautiful! Gewoon als zichzelf.
En dat is wat ik vaker zie. Sterker nog ook al zijn sommige cosplay foto's ware kunst, ik probeer vaak toch wel even door het kostuum heen te kijken (Nee, niet op die manier....).
Eigenlijk zitten daar altijd mooie mensen onder.
En dan denk ik, DIE wil ik vastleggen! Klinkt misschien stom, maar het is wat het is....

Zo hoorde ik de ik lijk net echt een prinses uitspraak tijdens een shoot, en ik dacht eigenlijk alleen maar, JA! Maar dat kroontje en die jurk hebben daar geen mallemoer mee te maken.
Dus ik vroeg of het oké was om wat portretten te maken, je kent mijn tafel portretten wel inmiddels. Dat kan ook op een stoel met de leuning naar de camera gedraaid, same idea. Dus ik pakte de stoel die eigenlijk bij toeval binnen handbereik was.
De jurk is dan voor het grootste deel weg, je hebt nog een kroontje, dus je bent nogsteeds dezelfde prinses, maar nu gaat het meer om je gezichts uitdrukking.
En lees dit niet als een minpunt, bij cosplay en fantasy werk mag er zeker een stuk act in zitten, je speelt namelijk een character.
Maar dat alleen maar spelen met je armen, handen en gezicht, is heel wat anders.
Kan wel door creatief gebruik te maken van bijvoorbeeld een zwaard wat je character heeft als voorgrond element, je kan er echt wel creatief mee doen, maar dan zijn het wel in scene gezette foto's, niet zo zeer het model wat zelf poseert, maar op basis van de foto (crop, compositie, scherpte diepte enz.) geposeerd wordt.

Soms leg ik vooraf ook niet al te veel mijn doel uit, voor het model was dit heel simpel, we gaan portretten maken. Niks meer, niks minder.
En meer was het ook echt niet, maar het doel was niet zo zeer die portretten maken, het was een stukje zichtbaarheid geven aan het spelen van die act.
Er zaten mooie foto's bij, maar wel zichbaar dat de act lastiger uit te voeren was door de beperking en het wegvallen van de jurk en daarmee een deel van het verhaal van de foto.

Mijn volgende verzoek was het kroontje even weg ta halen.
En na wat poseer uitleg, nog een rondje portretten te maken. Even de hele prinses act idee los te laten als het ware.
Die foto's.... Tja die waren echt en oprecht. En een natural beauty portret.
En dan kan ik zeggen, zie je.... prinses. Ook zonder kroontje en grote baljurk.
Ik wil dan niet persé mijn gelijk halen, maar toch ook wel een klein beetje? If that makes sense.

Gezelligheid

Klinkt stom, want in principe is het altijd een soort "zakelijke overeenkomst" (met name in betaald werk natuurlijk) maar ook als je op tfp basis werkt is het een soort zakelijke overeenkomst. Alle partijen leveren hun eigen bijdrage aan een bepaald concept of idee, en samen kom je tot een eindresultaat.
Ik heb zelf het hele zakelijke idee los gelaten. Ik MOET geen resultaten boeken voor mezelf. Dat stukje gevoel van vrijheid helpt eigenlijk ontzettend om het zakelijke aspect te verlagen, en als degene die model staat een beetje de zelfde insteek heeft, scheelt een hele boel stress.
Gezelligheid dus, een woordje dat vaker terug kwam in de reacties.

Ik vind het al een hele tijd een stuk belangrijker om een leuke dag te hebben dan prestatiegericht te werken. Dat heb ik mijn hele (jong)volwassen leven gedaan, en eigenlijk heeft dat me meer na als voordelen gebracht.
Hard werken, veel werken, en eigenlijk altijd overdreven gejaagd zijn. Want harder lopen in de spreekwoordelijke zin, brengt sneller en meer resultaten.
Door je leven heen kom je vanzelf op bepaalde punten waar op je tests moet afleggen. Voor school, voor werk, voor sport, voor je hobby, voor een baan wissel, overal wel voor eigenlijk. Tja, het is nu nwel simpel in te vullen op welk vlak ik altijd het hoogste scoorde. Prestatie/performance.
En daar door heb ik heel veel leuke dingen gemist, of overgeslagen.
Simpel voorbeeldje. De meeste mensen gaan uit eten, om daar gezellig van te genieten. Nou heb ik niet heel veel binding met eten, maar ergens rustig een paar uur tafelen, zelfs met heel hard mijn best doen, dat lukte me echt niet. Eten op betekent, weer aan de slag kunnen. En dat deed ik dus altijd. En nog wel een beetje eigenlijk.

Op fotografie gebied was dat niet veel anders. tot op het punt waar op het allemaal steeds meer ging tegen staan. Het idee hebben om productie te moeten draaien ging hier niet mee samen.
Daardoor heb ik wel wat vaker radicale beslissingen gemaakt, bijvoorbeeld tijdelijk even stoppen, geen betaald werk meer aannemen, en minder mensen fotograferen.

Ik begrijp volkomen dat niet iedereen dit gaat snappen, of dat er mensen zijn die toch wel graag wat foto's door me willen laten maken. Oké dat laatste zal ik nooit begrijpen, maar goed, dat ter zijde.
Het is geen kwestie van dat niet gunnen aan iedereen, maar wel een kwestie van geen dingen doen waar ik zelf niet heel gelukkig van wordt.
Simpel gezegd, mensen die je niet kent, houd automatisch in dat de sfeer toch meer zakelijk is. Daar ga je geen halve dag mee theeleuten op de bank.
En dat kan met mensen die je goed kent, waar je je vertrouwd bij voelt, dus een stuk makkelijker. a.k.a. meer gezelligheid, minder zakelijk of prestatiegericht.

Het zal niet de eerste keer zijn dat ik met iemand om 10.00 afspreek en we om 12.00 zeggen ohja, misschien moeten we maar even wat gaan doen anders komt dat er vandaag niet meer van.

Ze staan er dus niet allemaal in zijn geheel op zie ik nu. Maar ik ben lui, dus hier moet je het mee doen.......

Shooten met mij is eigenlijk ook shooten voor jou, niet alleen maar met jou.
Het is niet alleen maar doen wat ik leuk vind, het is iets doen wat we samen leuk vinden! 
Ik heb vaak gesprekken gehad met modellen die dan zeggen, ik vind alles wel best, wat jij wil, ik sta wel model.
Er is maar één iemand die dit antwoord niet krijgt, en waar ik die uitspraak van kan hebben. Anders is mijn antwoord, oké, ga maar in je blootje boven op de rand van de dakgoot staan, en  liefst op 1 been in een vage yoga achtige houding, dan maak ik wel een foto terwijl ik veilig op de grond sta......
Natuurlijk wil ik die foto niet maken, maar ik wil wel dat iemand een eigen mening heeft, en iets ook oprecht leuk vind.
Niet maar ja op alles zeggen omdat je dan kans maakt op een fotoshoot. Want die word nooit goed als je daarvoor dingen doet waar je niet 100% achter staat, of aan twijfelt.
En dat geld andersom ook! Als ik iets echt niet leuk vind dan word het hoe dan ook nooit mijn beste werk.
Het zelfde geld voor alleen maar willen shooten om content te hebben om op je social media of andere platformen te kunnen plaatsen. Als populariteit of geld vergaren het enige of in ieder geval 95% van de motivatie is, dan hoeft het voor mij niet zo zeer. Ik wil in ieder geval niet staan te werken omdat mijn volgers bepaalde dingen willen zien. Die krijgen te zien wat ik zelf wil plaatsen. Likes, follows, comments en whatever else, interessert me eigenlijk totaal niet.
Op Instagram heb ik bijvoorbeeld mijn like teller verborgen. Niet eens voor anderen. Maar voor mezelf. De statistieken bekijk ik vrijwel nooit.
Want het maakt me echt niks uit of ik 1 like krijg, of 10, of 10.000
Stel ik krijg maar 200 likes (of whatever aantal) vind ik dan dat iets wat ik post of iemand die ik post veel meer verdient? JA! Voornamelijk dat degene op de foto 10 miljoen likes verdient. Maar dan ga ik hem niet nog een keer delen om te vragen of mensen even de foto willen liken. Vind je mijn werk mooi? Laat je een like achter omdat je dat vind? Dank je wel voor de blijk van waardering. Vind je het niet mooi of ben je te lui om op dat knopje te drukken? Ook prima hoor. Maar ik ga je er echt niet om lopen vragen of smeken. 
Ik snap echt dat mensen soms teleurgesteld zijn als Instagram een post aan te weinig mensen laat zien en er weinig reacties op komen. Ja dat is zonde. Maar om dan vaker te gaan vragen aan mensen of ze je foto even willen liken? Waar doe je het dan nog voor?
Je hebt echt geen enkele validatie nodig van mensen die je totaal niet kent, of mensen die je rekeningen niet voor je betalen, of net hoe je het wil zien.
Je hebt er meer aan als je jezelf valideert als je het mij vraagt. En dat houd dus ook in, niet mee doen aan massa hypes omdat anderen iets doen. Gaan uitwijken naar (gedeeltelijke) naaktheid of andere zaken waar een grote doelgroep maar al te graag naar kijkt, tenzij dat is wat je zelf echt wil, ongeacht wat een ander daar wel of niet van vind. Of om voor jezelf te houden, niet om aan de hele wereld te laten zien. Dat is net zo prima.

Zo bestaan er meerdere foto's die waarschijnlijk nooit iemand gaat zien, behalve ik, degene die op de foto staat, en de mensen aan wie degene op de foto de foto laat zien.
Niet zo lang geleden maakte ik er nog een aantal. Natuurlijk ga ik zeggen dat ze mooi zijn.... Maar dat zijn ze ook echt. Maar behalve wij zelf die beter weten zie je iemand naakt op de foto staan, als je niet beter weet.
Ik heb geen idee of die ooit ergens gepost worden. Maar dat was ook wel het eerste wat ik daar bij heb vermeld. Wil je ze niet posten, om welke reden dan ook, moet je dat niet doen. En ik volg jouw beslissing daar in. Ik hoeft het niet persé te posten.
En ik heb de voor en nadelen er ook gewoon bij verteld zoals ze zijn.
Met name de nadelen. En één daarvan is, en dat is al gebleken bij een wat andere meer edgy foto, er gaan ineens een stuk meer fotografen interesse in je tonen. En ook hier mag je met me over komen discusieren, maar volgens mij weten we allemaal prima hoe het werkt.....
Toch wel bijzonder dat die interesse er nooit was tot op het moment dat er in plaats van een alledaags outfitje, ineens amper of geen kleding te zien was. Toeval? Kan. Maar als dat 5 keer op 1 dag gebeurt? 

 Ik kan er nog hele lappen tekst aan toe voegen en nog meer mensen tegen de schenen aan schoppen door dingen te zeggen als, ik heb met enige regelmaat precies voorspeld wie er na een bepaalde post ineens berichten gaan sturen, terwijl die mensen je toch al vrij lang volgen, of dan pas ineens gaan volgen maar al 10 tallen foto's van je hebben gezien.
Je snapt wel waar ik naar toe wil......

Ik shoot voor mezelf, omdat IK het leuk vind, en voor degene op de foto omdat deze het leuk vind. Alle overige maakt me eigenlijk helemaal niet uit.
Wat ik zeggen wil, in mijn  ervaring is het hoe dan ook het leukste om voor jezelf te shooten, niet zo zeer voor de rest van de wereld. Post je een keer wat en de halve wereld vind het mooi, dan is dat mooi meegenomen, maar daar moet je niet je hoofd doel van maken.

Bovenstaande foto is wel één van de betere voorbeelden. Die is nooit gemaakt met als doel hem ergens te posten of laten zien.
Dit was één van de meest random dagen van afgelopen jaar. Toevallig beide niks te doen, soort van verveling. "Heb je zin om even naar Königswinter te rijden zodat we nog even een rondje bij kasteel Drachenburg kunnen wandelen voor een uurtje ofzo tot het sluit?"
Zo gezegd zo gedaan, na het eten in de buurt van Keulen, oh... we kunnen best even bij de dom gaan kijken als we er toch zijn? Want iets met de architectuur van die cathedraal die gewoon erg mooi is.
Camera wel bij, maar geen echt plan. gewoon even een paar snelle shots maken met een meet casual outfit, geen heel thema enz enz.
Tijdens het EK voetbal. stervensdruk bij die cathedraal. En dan krijg je dit.... Nog grappiger is dat er een minuut later nog even een non door het beeld heen kwam lopen. Helemaal blij omdat dat wel een leuk contrast geeft.
Maar nooit bedoeld om te posten. Nooit bedoeld om te maken. Dat kwam toevallig zo uit. Niet bewust geposeerd of gecomposeerd, daar was amper tijd en ruimte voor met die drukte.
En toch, Een absoluut favorietje van afgelopen jaar. De verdedelde vakantie foto. Maar wel met een sterke blik!

En om nog even extra bij te dragen aan mijn verhaal plaats ik nog een foto van dezelfde dag. Later zijn we nog naar Lanschaftspark Duisburg gereden voor wat nacht foto's, en hebben we meer focus gelegd op poseren en composities etc. Coole shots geworden ook!
Dit is een beetje hetzelfde idee, een veredelde vakantie foto. Maar ik vind hem zelf minstens zo leuk als een fotoshoot waar maanden voorbereiding, een bak met geld, en allerlei denkwerk in zit.
Maar dus niet met het doel om te posten, of content, totaal ongeplanned, en die bestaat alleen maar omdat we toevallig die bewuste dag niets te doen hadden. Met andere woorden gemaakt voor ons zelf, en niet met het idee om aan de wereld te laten zien. Alleen ik vind hem te leuk om niet te plaatsen.

Dit verhaaltje had natuurlijk een doel. Wat vind ik belangrijk aan dit verhaal, en aan deze foto's. Er is geen prestatie druk. We zien wel, werkt het dan werkt het, werkt het niet dan werkt het niet (in de zin van licht, mensenmassa, compositie, enz enz), maar no pressure. 
En dat is eigenlijk wat ik in elke fotoshoot, met wie dan ook probeer te benadrukken.

Laat het idee dat je moet presteren maar los. En ja, dat is makkelijker gezegd als gedaan. Maar ongeacht wie het is, je bent hier om in eerste instantie hopelijk een leuke dag te hebben. Die foto's? Dat komt wel goed!

Er bestaat soms een idee dat je iemand misschien wel teleur gaat stellen. Dat heb ik ook wel eens vaker gehoord. Mensen die dan denken dat ik misschien wel ontevreden met/over ze ga zijn.
Weet je, je moet het wel écht, écht heel bont maken wil ik dat zijn. Dan heb je toch echt iets uitgehaald wat absoluut niet door de beugel kan ofzo.
Ik wil toch even benadrukken dat IEDEREEN die hier (of op locatie) door me word uitgenodigd voor een fotoshoot. Dat is met een reden! Dat betekent dat ik er zeker van ben dat je het in je hebt om model te staan. En je stelt me automatisch al niet teleur als je hier voor de deur staat om die fotoshoot ook daadwerkelijk te komen doen.

Je hoeft niet binnen 10 minuten ineens een supermodel te zijn, je hoeft helemaal niets te doen waar je geen zin in hebt of wat dan ook,
Er is over het algemeen weinig of geen tijdsdruk. Ik heb niet ineens de volgende over een uur al op de stoep staan. Sterker nog, dat doe ik eigenlijk vrijwel nooit, meerdere shoots op 1 dag plannen. Als dat wel het geval is dan is het een georganiseerde shoot dag, met betaalde tijdsloten, maar die organiseer ik ook vrijwel nooit.
Hoe dan ook, no pressure. Dat is het belangrijkste.
En schijnbaar ben ik best goed in dat gevoel van no pressure op iemand over te brengen.

Duidelijk, to the point.

Tot dusverre en inmiddels al veel te lang verhaal dat geen mens nog lezen gaat. Maar hey.... er kwamen ook veel antwoorden!

Voor de mensen die geantwoord hadden met, nooit met je geshoot maar het lijkt me wel heel leuk.
Nu heb je de kans gehad om te lezen dat het eigenlijk helemaal zo leuk niet is, dat je kei hard moet werken, en allerlei rare dingen moet doen...... (sarcasme dus)

Ik vind het hoe dan ook altijd leuk om te horen als iemand denk dat ze het leuk zouden vnden om eens met me te shooten.
Dat bied geen garanties verder, maar als ik het niet weet, dan gaat het waarschijnlijk sowieso nooit gebeuren.

Beste voorbeeld hier in blijft denk ik de jongedame op onderstaande foto.
Ik mocht als ik ooit eens een idee zou hebben wat bij haar kon passen dat ik het zou mogen voorleggen. Dat gebeurde. Super last minute, bijna een jaar na dato van die eerdere opmerking over als ik ooit eens een idee had.

En aangezien we later nog een fotoshoot hebben gedaan, was dat blijkbaar geen slecht idee van me om dat te onthouden.

T'is maar een tip. Doe er mee wat je wil,,,,,,,,,,

Ohja, dit was het einde hé... Wat doe je hier nog?

Byeeeee...............