Frank Dinnissen Photography

Doctor Dark




Je Tijd (als fotograaf of model)


Je tijd ergens in steken. Wanneer doe je dat wel, of juist extra, of helamaal niet.
Simpel antwoord is natuurlijk, wanneer en voor wat JIJ wil. Én wanneer JIJ het je tijd waard vind.
Zo dat was de kortste blog ooit...... Of zit daar meer tussen? Ik denk het wel, dus als je het leuk vindt kun je verder lezen.

Ik zal beginnen met, wat vind IK mijn tijd dan waard, en wanneer steek ik ergens extra moeite in.
Het antwoord is, ik steek mijn tijd helemaal nergens meer in als ik een idee of concept niet helemaal geweldig vind en er zelf mijn creatieve ei in kwijt kan.
SIDE NOTE: Ja, daar zijn wel wat uitzonderingen op, met name als iemand waar een wisselwerking mee bestaat, me vraagt voor een idee wat ik nogsteeds wel leuk en haalbaar vind, maar niet direct zelf voor zou kiezen.
Maar andersom wel een beetje hetzelfde gebeurd, wetende dat er als nog aan gewerkt word door beide partijen alsof het voor een luxe magazine cover is.
Verder, is het echt zo dat ik het stadium van experimenteren (met random mensen) en concepten uitvoeren waar ik weinig binding mee heb om te oefenen, wel ver voorbij ben.
Daar kun je niet snel genoeg van af stappen en ik had dat zelf veel en veel eerder moeten doen!



Chantal op een foto die inmiddels wel een beetje mijn house style is geworden.



Ontstaan.


Ik heb het al wel eens benoemd, van die oproepjes door fotografen of modellen. 
Eigenlijk zou ik een test moeten plaatsen, met een oproepje, met enigzins specifieke eisen. Puur om het reactie aantal te kunnen laten zien, en de hoeveelheid reacties er zijn zonder dat er ook maar iets gelezen is.
En dan denk je, je leest toch even waar je op reageert? Zou je denken inderdaad. maar de realiteit is anders.
Overal maar op reageren, dan krijg je vanzelf een reactie van iemand terug is ook een tactiek. En die word veel toegepast.

Ik heb het echt vaak meegemaakt, zelfs met een heel specifiek concept, met duidelijke voorbeelden en duidelijke tekst over wat wel en niet.
"Ik zal je oproepje nog even terug lezen, of kun je me de stories met het oproepje nog even doorsturen?" 
En dan vervolgens een reactie als, "oh ja ik zag je naam en wil graag een keer met je werken, maar dit, en dit, en dat uit je concept wil/kan/doe ik niet"
Als dat dan 1 op de 10 reacties zou zijn, fine. Vaak zijn het er de helft of meer.
En dat is bij fotografen en modellen oproepjes wel een beetje hetzelfde.
Je kan er haast vanuit gaan dat de meeste reacties die je krijgt niet reageren omdat een idee diegene heel erg aan spreekt.
Tenzij je (bijna) ongekleed voor een camera wil gaan staan. Dan vinden ineens heel veel mensen het idee interessant, maar had het niets uit gemaakt of jij, of Kaatje, of Mientje, of Saartje dat oproepje had geplaatst.

Het shooten om maar te shooten, of het shooten om maar iets te kunnen zien.

Persoonlijk ga ik mijn tijd echt niet steken in mensen die op letterlijk alles, van iedereen, wel reageren.
Daar moet je toch ook helemaal geen zin in hebben? Mensen die het liefst 3 shoots per dag doen, of zo veel mogelijk verschillenden mensen maar willen fotograferen, om dat dat er dan wel uit ziet alsof alles en iedereen graag met je wil werken.
Tenminste, ik niet.



Maisveld shoot met Sabine, Groen...... niet mijn kleur, maar deze foto..... Love!

Uitgedund.


Het is wel een stukje ervaring op doen. Maar ik denk dat iedereen die dit al wat langer doet, je wel kan vertellen dat er mensen zijn waar ze absoluut nooit meer mee willen werken, en mensen waar ze als het even kan liefst alleen maar mee zouden willen werken.
Dan zit er vaak veel minder eigen belang in het verhaal. Dan komt een model niet bij je omdat je kan dienen als een opstapje naar een hoger niveau van fotografen, of komt een fotograaf niet bij je omdat je een stuk oefenmateriaal bent, of om van jou precies hetzelfde beeld te maken als ze al van 200 anderen hebben gedaan.
Is de reden waarom iemand bij je terecht komt niet specifiek, dan zou ik al denken "laat maar" 
Genoeg mensen die tijd teveel hebben en nog wel wat willen oefenen.
Ik weet wat ik wel en niet wil, klinkt arrogant, maar je gaat ook niet naar een auto dealer met "doe maar een wagentje, hier heb je een zak geld, geef maar wat mee"
Kom je toch echt met een zooitje ellende thuis, als je al thuis komt.....


Ergens Beginnen.


We moeten allemaal ergens beginnen. En daar is iets heel moois aan.
We beginnen allemaal op hetzelfde niveau. We beginnen allemaal bij het absolute nulpunt, net als in het hele leven waar in je gaandeweg alles leert wat je de persoon die je vandaag bent gemaakt heeft.
Of je dit nu leest als fotograaf, of als model, of iemand die een van beide wil worden. Ergens heb je vast al wel gedacht, dit is écht dé beste foto die ik gemaakt heb/die van me gemaakt is.
En die heb ik ook wel eens gemaakt, wel vaker zelfs. En sommige blijven ook echt wel hangen in die favorieten lijst. Die 1% die blijft hangen.
Van de rest denk je of ik althans jaren later, hmmm dit was toen die foto waar ik zo gelukkig van werd, als ik er nu naar kijk is het eigenlijk gewoon een kiekje. Nogsteeds van een mooi of leuk iemand, nog steeds met mijn beste beentje voor, maar dat was toen ook gewoon het maximale uit mijn skillset.

En zelfs nu, denk ik het nog wel eens, wetende of denkende dat ik veel beter kan/zou moeten kunnen. Dat is ook weer een 1%.

De 1% die blijft hangen, en daar heb je Frank weer met een zelfde setje beelden dat nog steeds hetzelfde is als voorheen.
Waarom zijn dat de foto's die me als fotograaf heel blij maken naast wie er op de foto staat? Dat zijn foto's waarbij ik ver boven mijn skillset van destijds schoot/nabewerkte.'
Dat je weet, dat je iets hebt gemaakt wat mijlen ver boven al je andere werk uit steekt.
Dat betekent niet dat dat de beste foto ter wereld zal zijn, maar wel dat ik meer had gedaan dan mijn huidige potentieel toe liet. En dat kan zitten in de materialen waar ik mee werkte, Of dat nu mijn camera was, of mijn lichten (als ik die al had) of mijn kennis van nabewerken of daadwerkelijk foto's maken, ik deed het boven alle verwachtingen goed op die momenten.
Zie je? ik kan best positief zijn over mezelf......

Maar goed, de meeste mensen die dit lezen weten dit al wel, maar ik heb geen enkele opleiding gevolgd voor fotografie, geen masterclass, geen workshop, geen school, ik ben gewoon écht heel veel plaatjes gaan schieten.
Achteraf gezien zijn er dingen waarvan ik denk, ja.... dat had eigenlijk iemand me veel eerder moeten vertellen. Of dat nu is dat ik makkelijker kon belichten en hoe, of met andere instellingen een betere foto zou krijgen en hoe , of dat ik geen tijd moet steken in allerlei random dingen en mensen, om er maar een paar te noemen. Dat had ik waarschijnlijk sneller opgepikt bij een workshop, opleiding of masterclass. En dan had ik nu misschien wel op een hoger niveau gezeten. Who knows?



Laura met een idee dat ze ergens op social media voorbij zag komen, en Frank in paniek want gele kleuren.......


We beginnen dus allemaal ergens. en ik weet ook wel dat ik nog veel kan leren, en nieuwe dingen kan ontwikkelen, en dat doe ik ook elke keer weer.
Maar daarnaast heb ik, en dat is vooral wat anderen zeggen, ik zie het vaak zelf minder goed, wel een bepaalde stijl ontwikkeld.
Een beetje als kunnen zien dat een tas van bijv. Gucci, of Killstar, of Loungefly is zonder dat het er met een schreeuwerige tekst opgedrukt staat.
En dan kom je weer een beetje bij het watermerkje op een foto. Ik deed dat ook erg lang. want iemand moest ergens aan kunnen zien dat het mijn foto was.
Sommigen doen het vanwege copyright, maar dat copyright zit al in de meta data van je beeld, dat hoeft er niet op gedrukt te staan, sterker nog, geef me twee seconden in photoshop en je watermerk is weg.....
En ik zeg niet dat ik pro ben, maarals je kijkt naar de gemiddelde professionele fotograaf, waarvan je de stijl meteen herkent, daar staat geen naam op gedrukt, dat hoeft ook niet want die mensen maken unieke beelden met een distinctieve stijl.
Je tattoo asrtist zal ook geen handtekening onder je tattoo zetten, denk ook niet dat je dat wil.... Ofja ik zou het nog best grappig vinden maar niet om te kunnen zeggen deze is van deze artist, want hier staat de naam.
Mensen die goed kijken naar een tattoo kunnen doorgaans wel zien welke bekende artist een bepaald werk heeft gezet. No name needed.

Maar om even terug te gaan naar het echte onderwerp, iets wat ik niet doe, maar vaak wel denk...
Want vaak als ik oproepjes zie, of als ik het weer eens hoor omdat iemand me vraagt, goh, dit model of deze fotograaf benaderde me. ken je deze persoon? Of heb je er ervaring mee?
En dat is dan dat groepje dat meent elke shoot kans maar aan te moeten grijpen, ongeacht met wie of welk concept. Dan denk ik echt, manmanman.... stop nou eens met klakkeloos dezelfde tekst onder elk oproepje te plaatsen, of iedereen te dm'en omdat je nogal trigger happy bent. heb je dan zelf niet door dat steeds minder mensen je serieus gaan nemen omdat het wel duidelijk is dat je alles wat los en vast zit maar wil uitvoeren?
Vaak zijn dat ook wel mensen die helemaal niet pas net begonnen zijn. Maar wel graag veelvuldig en met alles en iedereen maar willen shooten.
Mijn gedachte, en dat ga ik natuurlijk niet tegen iemand zeggen, ieder zijn ding, Stop gewoon eens met eigenlijk jezelf voor lul zetten, want ik ben echt niet de enige die ziet of weet dat je overal maar op regeert, en vaak ook nog eens met dezelfde teksten.

Zelfs als je net begint, tuurlijk moet je dan veel tijd steken in oefenen.
Maar denk wel even goed na of het concept, of het model, of het werk van de fotograaf, dingen zijn waar je je verder in wil ontwikkelen.
Beetje als portret fotograaf willen worden maar dan hondjes gaan fotograferen onder het mom van, dan kan ik lekker oefenen.... Dat is echt appels met peren vergelijken en draagt niet gek veel bij aan je ontwikkel doelen.

Weet je nog niet zo goed wat je wil? Dan kun je zeker gaan zoeken, dat heb ik zelf ook gedaan. Maar dan krijg je ook te horen waar ik achteraf, niet echt spijt van heb, maar wat ik eigenlijk niet had moeten doen.


De coslpay foto die ik zelf heel graag wilde maken, en het geluk hebben om Sanne te mogen fotograferen.



Simpel gegeven, ik wilde werken met mensen. Maarja, mensen zit nogal een verschil in, de fotostijlen waar je aan kan werken met mensen zijn erg divers, dus ik moest ook gaan zoeken.
Het standaard mode/catalogus plaatje, dat was iets wat ik zeker niet meer wilde.
Type's mensen, ik wilde niet veelvuldig de alledaagse massa mode stijl vastleggen. 
Mensen die  je in een groep van 500 random andere mensen op straat kan zetten, en die je er dan heel snel tussen uit kan halen omdat ze echt afsteken tegen de massa, die mensen wil ik wel vastleggen.
Dus ik ben het al een beetje gaan inkaderen.
Ik wil mensen die creatief zijn, creatief denken, en niet de standaard school foto of pasfoto willen als resultaat. mensen die open staan voor vreemdere concepten die niet 200x per week door jan en alleman worden uitgevoerd.
Nóg verder in gekaderd.
Ik had dus wat opties bedacht. Mensen uit de alternatieve scene's, cosplayers, mensen met veel tattoos, mensen uit de fantasy community, enz, enz.
En daar wil ik wat mee gaan oefenen, dus die mensen ga ik zoeken, en die vond ik uiteindelijk met wat moeite ook wel.
De eerste paar cosplay shoots vond ik oprecht heel cool om te doen, dat was anders, er zat een heleboel creatieve vrijheid in met creatieve mensen, en er kwamen echt coole beelden uit, ook al deed ik eigenlijk maar wat.
Dat zie ik nogsteeds vaak terug komen bij anderen die instappen als fotograaf in de cosplay community. Super coole beelden! En dan heel snel een veelvoud van coole beelden met heel veel verschillende mensen.
En als je daarmee je niche gevonden hebt? AWESOME!
Zelf merkte ik vooral dat ik het echt leuk vond, maar het niets is wat ik mezelf elke dag van de week zou willen zien doen.
Maar goed, dat liep echt wel even anders. Nederland is maar een klein landje, toen ik er mee begon was er nog geen absurde overvloed aan cosplay fotografen die meer konden/deden dan echt een standaard kiekje maken, en als mensen die zelf al een boel volgers uit dezelfde community hebben je werk gaan verspreiden op social media, en dat slaat een beetje aan of mensen vinden het echt mooi of het springt er echt uit, dan krijg je vanzelf wel de vraag of je met andere mensen ook eens hun cosplays wil vastleggen.
Dus in rap tempo kon ik meer mensen fotograferen in hun cosplay dan dat ik er daadwerkelijk tijd voor had, uitgenodigd op evenementen en groeps shoots, en dat werd eigenlijk alleen maar meer.
Al snel was ik mezelf, en het idee wat ik had met verschillende type's mensen al helemaal kwijt.
"Oh hey! Jij bent toch die cosplay fotograaf?" 
Huh? Wat ben ik? Ehm... nee?
Maar als ik dan even naar mijn social media ging kijken, was dat wel vrijwel het enige dat je zag met de eerste paar minuten scrollen.
Fuck...... Dat was helemaal mijn plan niet. Oh..... ik ben al een jaar zo bezig?
Fuck.....
Oh..... die enkele keer dat ik dacht ja tegen iemand te hebben gezegd omdat het idee wel leuk was of de persoon wel aardig was...... Ik zit het komende half jaar of meer helemaal vol met nog heel veel van dit soort fotoshoots.
Fuck......
Praise the goat voor deze mensen hoor! Want dankbaar dat jullie mijn werk zo mooi vonden dat jullie je tijd wilden steken in een fotoshoot met me.
Maar ik wilde dat eigenlijk 2, 3, 4 keer doen en daarna weer iets anders. Maar dat liep dus even anders.....
Sterker nog, het kostte me veel meer moeite om van dat "imago" af te komen of los te breken van zoveel cosplay fotoshoots, dan dat het had gekost om de eerste paar mensen te vinden.

Dus nogmaals, heb je je niche gevonden hier in? AWESOME!!
Ik wilde dit dus helemaal niet zo veel doen, maar dat sloop er (en natuurlijk deed ik dat zelf) toch wel een beetje heel erg en heel snel in.
Daarom zou ik ook zeggen, let goed op dat je niet blijft hangen in iets omdat je geen nee wil/kan zeggen, of omdat de mensen gewoon erg aardig zijn. Je kan, en mag het prima verkopen dat je dat liever niet wil omdat je je focus ergens anders op hebt liggen op dat moment.
Nee is ook een antwoord, nee is een volledige zin.
Zoals ik in een eerdere post op instagram al zei, You don't have to say yes to everything and everyone. Be selective.
Dát had ik graag veel eerder voor mezelf duidelijk gehad.


Elle, en we rapen randomly wat spullen bij elkaar en we gaan op pad. Niemand anders waarmee dit soort dingen eigenlijk altijd wel goed gaan, en waarbij ik niet vol stress schiet omdat ik niet weet of een idee wel of niet lukt.


Kijk, als jij veelvuldig dingen blijft posten (misschien omdat je niks anders hebt ook om te posten) die je eigenlijk helemaal niet gaag wil shooten, en dus (vrijwel) niks post van wat je wél wil shooten, of je nou model of fotograaf bent, dan gaan steeds meer mensen je vinden en steeds meer gaan je contacteren over dat soort dingen, omdat dat je hele social media of website domineert.
Dan zou ik ook denken, ooooh deze persoon heeft echt passie voor dit thema of genre. Die wil ik graag als fotograaf/model.

Zelfs als je met je eigen idee vrijwel geen likes of comments krijgt, laat dat nooit de reden zijn om niet meer je eigen kunst te maken!
Maak die gewoon! En met de tijd gaan mensen die in to dezelfde kunst zijn je wel vinden. Die gaan je niet vinden als je totaal andere dingen blijft posten, ook al krijgt dat misschien wel veel meer likes.
Likes gaan écht niet bepalen wat ik wel of niet maak.
Liever 1 like van iemand die mijn foto oprecht mooi vind, dan 2000 van mensen die hem liken vanwege het model dat veel volgers heeft, of een commentje geven omdat iemand wat minder kleding aan heeft.

Je hoeft me niet te geloven, maar let er op dat je niet maanden en jaren lang tijd gaat steken in dingen die je zelf eigenlijk niet als jouw kunst beschouwd. Als je dat al doet zou dat een uitzondering moeten zijn, niet iets wat vanzelfsprekend is.




Eerlijk zijn naar jezelf en anderen.


Daar op aansluitend, is eerlijk zijn naar jezelf en anderen ook iets waar je goed op moet letten.
Ik noem nooit namen, dat vind ik niet netjes, en niet eerlijk. Maar ik laat in gesprekken wel eens dingen vallen als, iemand vroeg me, iemand vertelde me...... Tenzij iemand me expliciet vroeg om dat niet te doen, of het is op een of andere manier gewoon niet netjes om dat te doen.
Deze persoon heeft zijn camera al heel lang aan de wilgen gehangen, die viel vanzelf vrij snel door de mand, maar ik kreeg eens de vraag "Hoe krijg je al die meiden (half)bloot voor je camera? Wat is de truc?" 
Als je daar nou ook benieuwd naar bent, die truc bestaat niet!
Sterker nog, ik wil ook helemaal niet ál die dames (half) bloot voor mijn lens hebben.
En daar bestaan genoeg voorbeelden van, mensen waar ik tegen heb gezegd, laat je lingerie maar in je koffer, of thuis. Dat voegt niks toe aan wat we gaan doen. Of ik ken je totaal niet, dus dat hoeft voor mij helemaal niet, liever niet eigenlijk.
En nee dat zeg ik niet zonder het te kunnen onderbouwen, die mensen zijn er genoeg. Zelfs een hand vol mensen die doorgaans eigenlijk alleen maar lingerie of naaktwerk doen als model, die dan ineens op mijn foto een belachelijk grote baljurk aan hebben, terwijl dat andere ook gewoon binnen de mogelijkheden had gevallen als ik dat had gevraagd.
Voor de mensen die daar nog over twijfelen, Naaktheid en/of lingerie maakt je geen (beter) model. Dat is iets wat je zelf als jouw kunst ziet en niet moet doen omdat het meer likes genereert, of omdat anderen dat ook doen, of omdat iemand je zegt dat het goed is voor je portfolio of cariére.

Maar ook een stukje eerlijk, en vooral realistisch zijn naar jezelf en anderen.
En dit moet je niet lezen als mensen neer halen, dat bedoel ik er niet mee.
Maar zo kwam ik onlangs een oproep tegen van een beginnend fotografe. Tof idee, mooie voorbeelden, duidelijke post, allemaal top, top, top!
Voorbeelden geen eigen werk, dat stond er dan even niet bij. Maar goed even op een profiel klikken en kijken naar eigen werk is vaak best snel gebeurd.
Die post kreeg echt veel reacties want ooooooh wat mooi!!
Ja, oooooh wat mooi, maar heel simpel gegeven, deze fotografe gaat (in ieder geval op dit moment) niet dat soort beelden (kunnen) maken.
Niet dat dat haar minder maakt, of een slechte fotografe, helemaal niet, maar duidelijk, dat zit (nog) niet in haar skillset.
Maar de post zei wel, ik ga met jou als model deze beelden maken.
Ambitie. Goed! Buiten je skillset denken en willen groeien. Goed!
Maar dan mis ik toch echt een stukje, dit is mijn recent eigen werk, en dat je die beelden als inspiratie gebruikt, maar de resultaten niet precies zo gaan worden (waarschijnlijk).
Want als ik de reacties las, dan werd dat eigenlijk wel gehoopt/verwacht.



Gekke bekken met Jade, een idee wat we beide cool vonden maar of dat ging lukken.....? Dat lukte. En hoe! Mooi zijn terwijl je eigenlijk een raar gezicht trekt, Kunst! En deze dame is kunst!


Persoonlijk, ik zou daar dus als model zijnde geen tijd in willen steken als ik precies dat soort foto's wil. Want 99,999% zeker, die ga je niet krijgen, wetende dat die bewuste fotografe helemaal niet beschikt over de benodigdheden (flitsers, kleur gels, en andere studio benodigdheden, en de shoot bij haar thuis moest plaats vinden).

De eerste keer dat ik hier iets mee deed, en dit was een idee van het model, ik had ook niet alle benodigdheden, die ben ik gaan aanschaffen, en ik heb er bij gezegd, we kunnen dit proberen, maar ik kan niet garanderen dat het lukt, want ik heb geen idee hoe ik dit moet doen, dus dat word ter plekke uitzoeken hoe we dat voor elkaar gaan boksen,
Zijn die foto's geslaagd? Heel yeah!
Voordeel is dat ik al wel kennis had van belichten, dus dat ging met vallen en opstaan uiteidelijk best goed. Zonder die kennis had dat echt niet gelukt tenzij ik beschikte over een hele grote dosis dom geluk.
Maar dat was de deal. We gaan iets proberen, en het voorbeeld dient als inspiratie, niet als "we gaan dit namaken" 
En dan is het de tijd die je er in steekt waard, met name voor de fotograaf want een goed leerproces, voor het model is het meer afwachten of het idee gaat slagen, maar dan kun je altijd afspreken dat je ook beelden maakt die wel gaan werken omdat je wel weet hoe je die kan maken.
Soort veiligheidje inbouwen zodat iemand niet voor niks komt.

Maar wees daar vooral eerlijk en realistisch in.



Dionne met haar eigen idee met kleurlicht, en Frank die geen idee had maar wel een uitdaging zag hier in.


Doel.


Lang verhaal in de korte versie.
Zorg dat de tijd die je ergens in steekt een doel heeft. Een doel dat jij aan jezelf kan verkopen.
Of dat nu gewoon een gezellige dag hebben is, of een bepaald resultaat willen behalen, of ergens mee oefenen of experimenteren.
Geef je tijd een doel
Blijf niet lang hangen in klakkeloos plaatjes klikken, en steek je tijd niet in mensen die je tijd niet waard zijn.
Wees eerlijk, wees realistisch, en probeer ook eens buiten je kader te denken.

You got this!


Byeeeeeeeeee.............


Random on the spot idee tijdens een shoot met Eline. Één van die uitzonderingen die ik heb gemaakt tijdens een fotoshoot met haar dochter, en waar ik achteraf alles behalve spijt van heb, Één van die mensen waar je van denkt, dit voelt helemaal prima om hier foto's mee te maken. Zo prima dat dit kort daarop de tweede fotoshoot was,